Aslında belki son bile yoktur

Sormaya kalkdı mı?

Hiç bir şey!

Çok açık ve net!

Ellerimiz boş

Kucağımız

Zihnimiz

Yüreğimiz!

Geriye hiç bir şey kalmadığından!

Yarına uzaklaştığımızdan

Dün de boğulduğumuzdan!

Zafer zamanı

Ya da büyük felaket

Uzatmamalı!

Kalan; nefes aldığın sürece

Anılar ve kırıntılar...

İnsan bir parça kan

Ve sayısız kaygı dedikleri bile

Boş ve yalan!

Fakat ardında anı bırakan

Her ne kadar

Suya yazı gibiyse de kalan

Sonsuza kadar

Sevgiler ve utançlar

Onlardır bize göğüs gerdiren

Onlardır açık alın

Onlardır boyun büktüren

Eğer bir adım geri kaldıysan

Eğer bir yudum yutamadıysan

Eğer bir selam veremediysen

İçinde ukde gibi

Çengelleri yırta yırta

Gırtlağından diline çekilen

Sen olursun...

Yaşamadıkların

Yaşayamadıkların

Yaşatamadıkların

Çata çat hesap sorar!

Belki yüreği gönderde

Bayraklaştırır!