Avraham Şumuleviç, kafkassam.com, 12 Aralık 2018
Çerkes Soykırımının Tanınmasına Neden İhtiyacımız Var? İlk olarak, bir onur meselesi, tarihsel bir hafıza meselesi.
Çerkesler sadece fiziki olarak tahrip edilmediler, sadece soykırıma uğramakla kalmadılar, sadece tarihi anavatanlarından değil, tarihsel hafızalarından mahrum bırakılmaya çalışıldılar, halkın kolektif bilincinden kahramanlık geçmişinin hatırasını silmeye çalıştılar. Bu hafızayı geri kazanmak, ulusal bir onur meselesidir.
Çerkesler şanlı tarihlerini bilmeli. 100 yıldan uzun bir süredir dünyanın en güçlü imparatorluklarından birine karşı çıkan bir millet. Onların sadece neden (yurtlarında) olmadıklarını bilmek önemli, onların ana vatanlarını neden terk ettikleri açık değil ve 19. yüzyılın tarihindeki en kötü trajedilerden biri ve genel olarak yeni zamanın tarihininde.
Avraham Şumuleviç: Rusya doğumlu İsrailli politolog, siyasi analist.
İkincisi - bu politik bir konudur. Soykırımın tanınması Çerkes halkının ulusal gereksinimlerini karşılayacak bir araçtır. Çerkesler, herhangi bir ulus gibi kendi ulusal gereksinimlerine, amaçlarına ve hedeflerine sahiptir. Soykırımın dünya toplumu ve çeşitli devletlerin hükümetleri tarafından tanınması, diğer şeylerin yanı sıra, insanların amaç ve hedeflerine ulaşmak için politik bir araç olmalıdır. Rus makamları bunu anlıyor, bu yüzden tarihi tahrif etmeye ve soykırımın tanınmasına karşı çıkmaya çok hevesliler.
Ne hakkında konuşuyoruz?
İlk temel stratejik hedefi: Çerkes devletini. Çerkesler onu kaybetti ve geri dönmek zorundalar.
İkinci derece stratejik amaç, birinciye doğru bir adım olarak hizmet eder: Ülkeye geri dönüş.
Çerkesler olmaksızın bir Çerkes devleti mümkün değildir.
Ülkeye geri dönüşün mümkün olması için Rus makamları sürgün edilen halk statüsünü Çerkes halkına vermelidir. Rusya Federasyonu'nun Rusya'ya göç ile ilgili yasaları, herhangi bir millet için pratik olarak geri dönüşü imkansız kılan yasalardır.
Fakat Çerkesler, ülkelerine geri dönme açısından çok özel bir durumdalar. Sürgün ve soykırımın sonucu olarak Çerkesler özel, feci bir duruma geldiler.
Rus İmparatorluğu'nun bir ulusunu, Çerkesler'in hayatta kalmasını sağlamadı. Sürülen diğer halklar, özel yasalar çıkarılarak rehabilite edildi. Çerkeslerin durumuyla ilgili olarak ise hiç birşey yapılmadı, bunun bir nedeni yoktur. Bu nedenle, Rus mevzuatı, Çerkesleri ülkesine geri dönmesi konusunu özel bir durum olarak değerlendirmelidir.Rus makamları sürgündeki halk statüsünü Çerkes halkına vermelidir.
Yabancı ülke Çerkeslerinin Kafkasya'ya gitme talebi, yabancıların göçü, yani yerli halkın, Çerkesler’in, tarihi vatanlarına geri dönüş meselesi olarak görülmemelidir.
Bu, Rus mevzuatının, merkezi ve yerel yetkililerin yaklaşımı olmalıdır.
Kitlesel geri dönüşü pratik olarak yasaklayan modern Rus mevzuatının aşağıdaki hükümleri kaldırılmalıdır:
Çifte vatandaşlık yasağı; Rus dilinin ülkesine geri dönenler konusunda zorunlu olarak bilinmesi. Ayrıca, ülkesine geri dönenler yardım programına kabul edilmelidir.
Soykırımın tanınması konusu, öncelikle bu gereklilikleri yerine getirmek için bir araçtır.
Modern Rus makamları, 1'inci Nikolay ve 2'inci Aleksandr tarafından oluşturulan Çerkesler aleyhine çizgiye neredeyse tıpatıp sadık kalıyorlar:
- Çerkesleri ana vatanlarında kısıtlamak,
- Çerkeslerin deniz ile bağlantısını kesmek,
- Çerkeslerin enine bölünmesi, böylece Çerkes toplulukları arasında bölgesel bir bağlantı yoktur.
- Kafkasya dışında kalan Çerkesleri kısıtlamak.
Bu politika bugün de devam ediyor.
Ama her şeyden önce, bugün Rusya’nın 2'inci Aleksandr ve 1'inci Nikolay’ın geliştirdiği, tamamen kabul edilemez, ahlaksız ve aslında modern Rus devlet mekanizmasının temellerini yok ettiği bu politikasına Putin'in bağlı kalmaya devam ettiği gerçeği var.
Son olarak, yirmi birinci yüzyıldaki Rusya Federasyonu'nun, vatandaşları ile ilgili olarak, on dokuzuncu yüzyılın Rus çarlarının politikalarının prensiplerini izlediği gerekçesiyle bunu reddetme talebi içinde olan bir devlet karşıtı yoktur.
Aksine, bugün, Kafkasya'yı ve özellikle de Çerkesleri, ondokuzuncu yüzyılda olduğu gibi kontrol etmek ise imkansızdır.
Çerkes hareketinin aktivistleri hangi alanlarda çabalarını yoğunlaştırmalı?
- Kafkas Savaşı tarihinin incelenmesi. Aydınlanma, yani Çerkeslerin kendileri, Rusya Federasyonu vatandaşları ve bu trajediyle yabancı ülkelerce.
- Hatıra etkinlikleri, ders anlatımı, medya bilgisi, sanat eserinin oluşturulması.
- Rusya Federasyonu, Türkiye ve diğer diaspora ülkelerinin yerel ve merkezi yetkililerini Çerkeslerin ulusal çıkarları konusunda etkilemek. Lobicilikle ilgili yasalar.
- Bu sorunları çözmek isteyen politik bir örgüt oluşturmak.
- Geri dönelere yardım: Bağış toplama, mülteci kamplarının organizasyonu; belgelerle ilgili yardım; yardım örgütlerinin Çerkesler tarafından yaratılması, örneğin mültecilere yardım eden Çerkes doktorların ekipleri; Mücadelenin kapsadığı bölgelerdeki sıkıntılı Çerkesler ile iletişim, mevcut durumları hakkında bilgi, dünya toplumu ve Çerkeslerin kendilerini mültecilerin durumu ve Suriye'deki Çerkeslerin çektiği acılar hakkında bilgilendirmesi; Diaspora ve Rusya Federasyonu Çerkeslerini bekleyen yeni tehlikelerin öngörülmesi.
- Dilin birleşmesi üzerinde çalışma.
- Rusya Federasyonu ve diasporanın farklı cumhuriyetlerinden Çerkeslerin münasebetlerinin örgütlenmesi.
- Çerkes uygarlığının temeli olarak Adıge Khabze ideolojisinin geliştirilmesi
Anavatan'a geri dönme ilgili konuların olumlu çözümü, yalnızca Rusya Federasyonu içindeki halk baskısı ve çeşitli ülkelerin Çerkes ulusal yapıları ile değil, uluslararası insan hakları örgütleri tarafından uluslararası baskı yoluyla sağlanabilir.
Soykırımın tanınması talebi ve Çerkes taleplerinin Rus liderliğine iletilmesinde yardım amacıyla uluslararası kuruluşlar, BM, UNESCO, çeşitli ülkelerin parlamentolarıyla temas kurulması gerekmektedir.
Rus politikası çerçevesinde ne gibi adımlar atılmalıdır?
- Durumun bilimsel temelli bir değerlendirmesinin yapılması, Rusya Federasyonu ve diasporadaki Çerkeslerin sosyo-ekonomik yapısı, ekonomik durumu, politik potansiyeli, çeşitli ülkelerde Çerkeslerin tutumları nelerdir? Bu arada, kişisel izlenimlere dayalı yanlış tahminlerle uğraşıyoruz.
- Politik bir hedef oluşturmak ve propagandasına başlamak. Diasporayı harekete geçirmek. Rusya Federasyonu ve diaspora Çerkeslerinin mali kaynaklarını ve siyasi güçlerini harekete geçirmek.
- Çerkes halkının bu ulusal hedefini, Çerkes halkının dışındaki güçlerin çıkarları üzerine yerleştirin: Türkiye, ABD, Avrupa. İsrail, Ürdün, Gürcistan, Çin gibi daha az geleneksel oyuncular. Bu güçleri müttefikler yapın, projenizi onlar için çekici bir ışıkla sunun.
-Çerkes cumhuriyetlerindeki durumu değiştirmeye başlamak, yasama esasını değiştirmek, Çerkes dilini öğretmek, kültürel entegrasyon ve ekonomik bir uyum programı dahil olmak üzere anavatana geri dönenleri kapsayıcı bir program kabul etmek.
- Rusya Federasyonu içinde tek bir Çerkes devlet varlığı oluşturma sorunu.
- Mevcut Çerkes cumhuriyetleri ekonomik olarak birleşmelidir. küçük işletmeler için bir destek ve değişim ağı oluşturmak, küçük ve orta düzeyde ekonomik bağlar kurmak, kamu kuruluşlarının gücü dahilindedir. Ve yerel ve merkezi otoritelerde lobi yapmak için makroekonomik düzeyde bu ilişkilerin oluşturulması.
Bu hedeflere ulaşmak gerçekleşebilir. Kamu kuruluşları ve vatandaşlar çok fazla olabilir. Marifet, kazanmak için bir yetenek, arzu ve istek olasıdır.
Avraham Şumuleviç'in Ekim ayında Narodna Pravda'da yayınlanan röportajı: http://cherkessia.net/makale_detay.php?id=3805
Çeviri: Awtle İbrahim
Cherkessia.net, 13 Aralık 2018
Anti-Semitler, Avraham Şumuleviç üzerinden her fırsatta Çerkes hareketini suçlayıcı ve tahkir edici pozisyon almaya çalışmaktadır. Yahudi olmak sanki bir suçmuş gibi onun söylediklerine değil de Yahudilik üzerinden saldırmaya çalışmaktalar.
17 Aralık 2018 Pazartesi Saat 13:51Çerkeslerin yeni periti bu yahudi adam mı?
Maşallah göstermediği yol yok. Adam yemiş yutmuş Çerkes siyasetini. :)
Русский здесь Татьяна Лейнер.
http://ethnoglobus.az/index.php/narody/cherkezy/item/3266-%D1%86%D0%B5%D0%BB%D0%B8-%D1%87%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%B5%D1%81%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B3%D0%BE-%D0%BD%D0%B0%D1%86%D0%B8%D0%BE%D0%BD%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%B3%D0%BE-%D0%B4%D0%B2%D0%B8%D0%B6%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D1%8F-%D0%BE%D1%82-%D0%B0%D0%B2%D1%80%D0%B0%D0%B0%D0%BC%D0%B0-%D1%88%D0%BC%D1%83%D0%BB%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D0%B0?fbclid=IwAR0yfCeJeBFPD2GQagQ2Gbo5u6RcUgiG2C91wG_pJETMwxVIxiWglsE1KDc
***
ЦЕЛИ ЧЕРКЕССКОГО НАЦИОНАЛЬНОГО ДВИЖЕНИЯ ОТ АВРААМА ШМУЛЕВИЧА
Зачем нужно признание геноцида черкесов.
Авраам Шмулевич
Во-первых, это вопрос чести, вопрос исторической памяти. Черкесов не только физически уничтожили, не только подвергли геноциду, не только изгнали со своей исторической родины – убийцы попытались лишить их исторической памяти, стереть из коллективного сознания народа память о его героическом прошлом. Восстановить эту память – вопрос чести нации.
Черкесы должны знать свою славную историю. Народ, который более 100 лет противостоял одной из самых могущественных империй мира. Важно знать, что они не просто так, непонятно почему, бросили свою Родину, а что это действительно была одна из самых страшных трагедий в истории 19 века, и в истории нового времени воообще.
Во-вторых – это политический вопрос. Признание геноцида есть инструмент достижения национальных требований черкесского народа. У черкесов, как и у любого народ, есть свои национальные требования, цели и задачи. Признание геноцида мировой общественностью и правительствами различных государств должно, в том числе, служить политическим инструментом для достижения целей и задач народа. Российские власти это понимают, именно поэтому они так яростно стремятся фальсифицировать историю и противятся признанию геноцида.
О каких же целях идет речь?
Стратегическая цель первого порядка: черкесская государственность. Черкесы потеряли ее и должны вернуть.
Стратегическая цель второго порядка, служащая ступенью к первой: репатриация.
Никакая черкесская государственность не возможна без черкесов.
А для того, чтобы репатриация стала возможной, российские власти должны предоставить черкесскому народу статус народа-изгнанника.
Законы РФ касательно эмиграции в Россию таковы, что практически, делают репатриацию для любого народа невозможной. Но черкесы в том, что касается репатриации, представляют собой совершенно особый случай. Черкесы оказались в особой, бедственной ситуации, в результате изгнания и геноцида. Ни один народ Российской Империи не пережил того, что пережили черкесы. Другие народы, которые были изгнаны, были реабилитированы, для этого были приняты специальные законы. Относительно черкесской ситуации, этого почему-то нет. Поэтому и российское законодательство должно рассматривать черкесов как особый случай в вопросах репатриации.
Российские власти должны предоставить черкесскому народу статус народа-изгнанника.
Просьба иностранных черкесов о переезде на Кавказ должна рассматриваться не как вопрос об иммиграции иностранцев, а именно как о репатриации коренного народа, черкесов, на историческую родину. Таковым должен быть подход российского законодательства, центральных и местных властей.
Должны быть отменены следующие положения современного российского законодательства, практически запрещающие массовую репатриацию, а именно:
запрет двойного гражданства;
обязательное знание репатриантами русского языка.
Кроме того, должна быть принята целевая программа помощи репатриантам.
Вопрос признания геноцида является в первую очередь средством для достижения этих требований.
Современные российские власти практически придерживаются той же линии в отношении черкесов, которая была разработана Николаем Первым и Александром Вторым:
– выдавливание черкесов из своей родины,
– отсечение черкесов от моря,
– максимальное раздробление черкесов, чтобы между черкесскими анклавами не было территориальной связи,
– выдавливание оставшихся черкесов за пределы Кавказа.
Такая политика продолжается и сейчас.
Но ведь тот факт, что сегодня Россия Путина продолжает придерживаться политики, которую разрабатывали Александр Второй и Николай Первый, является совершенно неприемлемым, аморальным и, на самом деле, разрушающим основы современного российского государственного механизма.
В требовании отказаться, наконец, от того, чтобы РФ двадцать первого века следовала в отношении своих граждан принципам политики русских царей девятнадцатого века – в этом ничего антигосударственного нет. Наоборот – ведь сегодня невозможно управлять Кавказом вообще и черкесами в частности, так, как это делали в девятнадцатом веке.
На каких направлениях нужно акцентировать свои усилия активистам черкесского движения?
– Исследование истории Кавказской войны. Просвещение, то есть ознакомление и самих черкесов, и граждан РФ, и зарубежных стран с этой трагедией.
– Проведение памятных мероприятий, лекций, информация СМИ, создание произведений искусства.
– Оказание влияния на местные и центральные власти РФ, Турции и других стран диаспоры в вопросах национальных интересов черкесов. Лоббирование соответствующих законов.
– Создание политической организации, которая добивалась бы решения этих вопросов.
– Помощь репатриантам: сбор средств, организация лагерей беженцев; помощь с документами; создание черкесами организаций помощи, например, бригад черкесских врачей, помогающих беженцам; связь с терпящими бедствие черкесами в районах охваченных боями, информация об их текущем положении, информирование мировой общественности и самих черкесов о положении беженцев и о страдании черкесов в Сирии; прогнозирование новых угроз черкесам диаспоры и РФ.
– Работа по унификации языка.
– Работа по организации контактов черкесов разных республик РФ и диаспоры.
– Разработка идеологии Адыгэ Хабзэ как основы черкесской цивилизации.
Добиться положительного решения вопросов, связанных с репатриацией, можно только путем общественного давления внутри РФ и международного давления черкесских национальных структур разных стран, международных и правозащитных организаций.
Необходимо обратиться в международные организации, ООН, ЮНЕСКО, в парламенты различных стран с просьбой о признании геноцида и о помощи в доведении черкесских требований до Российского руководства.
Какие действия необходимо предпринять в рамках российской политики?
– Необходимо сделать научно обоснованную оценку ситуации, какова социально-экономическая структура, экономическое положение, политический потенциал черкесов в РФ и в диаспоре, каковы настроения черкесов различных стран. Пока же мы имеем дело с недостоверными оценками, основанными на личных впечатлениях.
– Сформулировать политическую цель и начать ее пропаганду. Мобилизовать диаспору. Мобилизовать финансовые ресурсы и политические силы диаспоры и черкесов РФ.
– Понять, как эта национальная цель черкесов накладывается на интересы внешних по отношению к черкесскому народу сил: Турция, США, Европа. Израиль, Иордания, Грузия, менее традиционные игроки, такие, как Китай. Сделать эти силы союзниками, представив свой проект в привлекательном для них свете.
– Начать изменять ситуацию в черкесских республиках – изменять законодательную базу, принять программу приема репатриантов – включая обучение черкесскому языку, культурную интеграцию, программу экономической абсорбции. Специальные программы по привлечению молодежи, специалистов нужных профессий.
.- Вопрос о создании единого черкесского государственного субъекта в составе РФ.
– Существующие адыгские республики надо объединять экономически – создать сеть поддержки и обмена мелких бизнесов, завязывать экономические связи, тоже на мелком и среднем уровне – это под силу общественным организациям. И лоббировать в местной и центральной власти создание таких связей на макроэкономическом уровне.
Достижение этих целей вполне реально. Общественные организации и граждане могут ОЧЕНЬ многое. Было бы умение, желание и желание получить умение.