Sanatın dışında günlerce kafamı meşgul eden malum gündem konusunda yazmak istedim. 

İçki kültürü ve istismarı üzerine bir haftadır haber kaynaklarında yazılar yayınlanıyor. Zaten caydırıcı olsun, sakın millet içmesin diye içki maliyetinin üzerine bir de deve yükü gibi vergi eklenerek bu kültüre sahip insanlara acı çektirilmeye devam edilirken, sektörü ayakta tutmak için çaba sarfetmesi gereken aracılar, bu ürünleri satan işletme ve restoran sahipleri zaten alım gücünün çok üzerine çıkmış bu ürünleri inanılmaz fiyatlara satmaya çalışarak aslında sektöre, kendi bacaklarına kurşun sıkıyorlar.  

İçki kültürü derken sadece içkinin içilmesinden bahsetmiyorum tabii. Bu kültürü itibarsızlaştırmaya çalışanlar aslında sofraları, içki taşıma kaplarını, kadehleri, testileri, o masa başında yapılan seremonileri ve geleceğe ümidi anlatan o güzel konuşmaları da itibarsızlaştırmaya çalışıyorlar. Bizim Kafkas kültüründe ellerde gümüş savatlı boynuz kadehlerle yapılan o sofra konuşmalarını ve büyük emekle, alın teriyle olgunlaştırılmış içecekler nasıl değersizleştirilebilir ki?

Bu durumu keyifle izleyen bir izleyici grubunun olduğunu biliyorum. Her ülkenin onlarca, yüzlerce çeşit ürettiği ve tükettiği içkiler var ve ülkeler bu ürettikleri içkilerle kendi kültürlerini tanıtıyorlar, onlarla özdeşleşebiliyorlar. Sadece şaraptan, rakıdan, şampanyadan, viskiden bahsetmiyorum. 

En kutsal içki olan su bile her ülkenin kültüründe, mitolojisinde ayrı bir yer tutar. Sağlık alanında kaynak suları, kaplıca suları o ülke kültürünün bir parçasıdır. Süt ürünlerinden üretilen kımız, kefir, ayran yine birçok coğrafyanın vaz geçilmez içkileridir. Şalgam suyu Mersin, Kilikya bölgesinin neredeyse mühür  içkisi. Çay ve kahve kültürü hepimizin hayatında ne kadar önemli malum. 

Ben kahvesiz ve çaysız güne başlamanın yazık bir gün olduğuna inanlardanım. Şarap, bira, rakı gibi mayalı yada mayasız içkiler en az diğer içkiler kadar önemli ve tarihin en erken dönemlerinden beri insan ile birlikte yaşamışlar. Tüm coğrafyalarda arpa, buğday, üzüm, pirinç, kaktüs ve birçok meyve ve hububat ürünlerinin mayalanmasıyla elde edilen içkiler yemeklere eşlik ettiği kadar,  kederlere, şenliklere, dost meclislerine de eşlik etmişler. Yani tüm diğer içkiler gibi insanı yaşatmışlar, insanla yaşamışlar. Anadolu coğrafyası içki kültürünün anavatanı. 

Eski çağlardan beri verimli üzüm yetiştiriciliğinin en önemli alanı olan Güneydoğu Anadolu, Elazığ, Mardin, Diyarbakır ilk şarap üretiminin yapıldığı ve hala kuyularda olgunlaştırılarak şarap üretiminin yapıldığı çok özel, değerli yerler. Milli değerlere sahip çıkılması gerektiğini her ortamda dile getirenlerin, etrafındaki kültür hazinelerinin önemli bir parçası olan içki kültürüne kör gözlerle yaklaşmasını, bu kültürü değersizleştirmeye, itibarsızlaştırmaya  çalışmalarını hayretle izliyoruz.